Aangezien niet iedereen vrolijk, opgewekt en veel energie krijgt door dit mooie weer én vakantie (ik noem geen namen) zal ik de update maar doen. Vier gedichten, gelijk gedeeld door Perril Mayhem en mijzelf.

Perril schreef in Aangaande Allen over de gelijkheid (of juist het ontbreken ervan) onder mensen. Iedereen heeft zijn eigen Muze in de vorm van een mens, een voorwerp of iets anders. De muze van Perril Mayhem is ook weer “back in town” om het maar heel afgezaagd te zeggen. Lees!.. en geniet.

Ik schreef over Rust en over de beperkte, deels zelfverzonnen wereld van de mens in Weg wereld.

Ik ga weer verder met vakantie vieren. 🙂

– gabriel

Eigenlijk moet je het leuke als laatst bewaren, maar Jeanne heeft zó’n leuk gedichtje geschreven dat ik hem eigenlijk als eerst wil zetten. Het heet Waar? en ik ga niks verklappen, want dat zou de magie eraf halen. Gedicht 2 is misschien wel naamloos, maar de inhoud maakt veel goed!

Ook LEN heeft het weer voor elkaar gekregen een prachtig gedicht te schrijven. Dromend door de werkelijkheid; een gedicht over een plaats waar veel mensen waarschijnlijk stiekem over dromen.

Een gedicht over verdriet, maar nu met een lichtpuntje: Schone schijn, van mij.

– gabriel

Fool of a Took sprak mij aan en zeide tot mij “Wel es van Herman Gorter gehoord? Van ‘Mei’?” Ik antwoordde hem met een verlegen “Nee”. Toen zong hij met donderende stem “Een nieuwe lente, een nieuw geluid…” Ik fluisterde verlegen “Sorry, ik weet het niet”. Fool of a Took wende zich af met een zucht, en schreeuwde “Cultuurbarbaar!”. Lees Et in Arcadia ego…

– job

Mervyn schreef een bijzonder beeldspraakrijk, en naamloos gedicht. Lees Gedicht 2.

Perril Mayhem maakte twee gedichten over hoe hij zich voelt. In Altijd maar vragen vraagt iemand zich af waarom hij zich niet ok voelt, terwijl er wel alle reden toe is blijer te zijn. En in Voor en van mij beschrijft hij de wisselwerking die hij ervaart in liefde.

– job

Mervyn schrijft voor het eerst een gedicht voor huurmoordenaars en gelijk een ontzettend leuke, maar wel naamloos: Gedicht 1. Heel erg welkom!

Na Luxe zwijnen komt Mopet deze keer met een gedicht met de naamNiet meer. Een gedicht over mensen die zonder reden om je neerkijken.

Ooit die ene mooie vrouw gezien waar je hart sneller door gaat kloppen en je tintelingen in je onderbuik voelt? Rude 66 wel. Lees:De catwalk.
In De ribben van vandaag beschrijft Rude het gevoel wat hij krijgt bij een mooie dag en in Trefpunt schrijft hij op een zeer leuke manier over haast hebben.

En als laatst een gedicht van mij over Liegen om de pijn te verzachten. Oftewel: leven in een droomwereld waarvan je weet dat er iets niet klopt.

– gabriel