Mijn onbekende man

zn vermoeide ogen lagen diep in zn gezicht
ze konden er net zo goed niet zijn geweest
want alles wat je zag waren twee donkere gaten
je kon diep in zn ziel kijken, maar niks zien
hij was uitgeput, uitgebruikt en uitgeleefd
een glimlach sierde op zn tijd zijn grauwe lippen
maar bereikte nooit zijn ogen of zijn ziel
voor de wereld was hij een aardige vent
voor zichzelf kon hij net zo goed dood zijn geweest
niks bood hem liefde en niemand schonk hem leven
hij leefde dag bij dag, maar niet omdat hij het wou
hij was bang om zijn toekomst onder ogen te komen
mensen noemden hem een goede vriend maar
hij beschreef zichzelf als vriendloos
niets of niemand maakte hem nog enthousiast….
..deze knappe man die mij een blik wierp

ik wil een glimlach in zijn ogen toveren en warmte in zijn handen
ik wil liefde in zijn leven blazen en kleur in zijn lippen
ik kan zoveel voor hem betekenen.. en toen liep hij door

gabriel