Kleine handen

Mijn naam is Borneo en ik ben vernoemd naar een eiland. Enkel via water of lucht bereikbaar dus niet zonder enige moeite. Ik ben ook niet makkelijk. Niet in de zin dat ik niet ‘mee wil werken’ zoals dat heet maar meer in de zin dat men mij niet al te snel begrijpt. Ik ben pas 14 jaar levend en mensen snappen mij nu al niet. Hoe moet het straks? Snappen mensen mij straks nog als ik een coversatie met ze wil aangaan of verval ik in een soort van isolement waarbij ik alleen met gelijke geesten kan communiceren die waarschijnlijk niet geïnteresseerd zijn in hetgeen wat ik boeiend vind? Mijn ouders snappen me maar ik ben een puber en mijn ouders – zo alwetend en accepterend als ze zijn – hebben zich al zo ingesteld dat het gewoonweg een feit is dat ik mij nu ga afzetten tegen hun ouderlijk gezag. Zo’n intellect en toch een keurslijf, het is triest. Het scheelt mij ook niet veel eigenlijk. Niks eigenlijk. Het enige wat mij nu op een zeer opdringerige wijze interesseert is sex en het liefst zo veel mogelijk maar er is – hoe kan het ook anders – een probleem namelijk dat ik niet echt doeltreffend ben in het vinden van geschikte partner. Ik kan met gerustheid verkondigen dat ik nog steeds maagd ben vanwege het feit dat de meisjes mij ‘moeilijk’ vinden. Wat moet ik dan? Kan mij het verotten wat er met het fictieve slecht geschreven leven van de oh zo slecht acterende cast uit onderweg naar morgen gebeurd? En waar vind je een meisje van mijn leeftijd die zich bezig houdt met de schone kunsten en de wetenschap? Toch moet ik zeggen dat ik sterk de drang heb om een paar afleveringen van ‘ONM’ te kijken zodat ik een kans maak om één van de dames in ieder geval als gevolg van een gesprek op onzedelijke wijze te mogen betasten.

Daar is trouwens ook een ander probleem; een tijdje geleden had één van mijn buurjongens het tijdschrift Playboy van zijn vader gejat en we stonden met een paar andere buurjongens in de speeltuin achter het struikje er in te gluren. De jongens begonnen te giegelen als meisjes omdat ze borsten zagen. Het enige wat ik zag waren twee peervormige melklieren die uitmonden in de tepel bedekt met huid. Ik heb dit maar niet meegedeeld en trachtte op dezelfde wijze te giegelen als het met testosteron geladen – net een baard in de keel gekregen – groepje pony’s.

Misschien had ik niet zoveel van de anatomie-notities van mijn grote voorbeeld: Leonardo di Ser Piero d’Antonio di Ser Piero di Ser Guido da Vinci moeten lezen. Het heeft mijn geest getekend maar ja; terecht want de man was – en is nog steeds – geniaal.

Het is trouwens wel bijna een keer gebeurd – sex bedoel ik – maar het desbetreffende meisje onderbrak het eens zo pure moment door te lachen. Ze vond het wel interessant; zo’n gozer die overal een antwoord op had en blijkbaar de gehele enceclopediereeks, de woordenboeken en wist zij nog wat voor geschriften uit zijn hoofd kende. Ik hielp haar met haar huiswerk en ze begon mij daar op een gegeven moment voor te bedanken met kusjes op de wang die later veranderden in zoenen – met tong – op en in de mond. Ikzelf had totaal geen problemen met deze gang van zaken en ging uiteindelijk al het huiswerk maken dat ze maar kreeg om als dank meer zoenen van een misschien iets meer gedurfd soort te mogen ontvangen. Ook dit mocht mij lukken totdat ik al mijn moed bij elkaar had geschraapt en met het zweet in mijn handen vroeg – toen haar ouders niet thuis waren – of wij misschien niet nog een stapje verder konden gaan in de vorm van copulatie. Ze begon te lachen en ik vroeg waarom. Ze wist mij te vertellen dat ik haar niet zou kunnen bevredigen – een term die ze waarschijnlijk uit de Cosmo van haar moeder citeerde – omdat mijn handen te klein waren. Ik wist niet zeker of ik moest lachen of huilen om een zo belachelijke reden als deze maar nam toch de moeite haar te vragen wat de grootte – of beter gezegt ‘kleinte’ – van mijn handen hiermee te maken zou kunnen hebben. Ze beweerde dat wanneer een man – voor ik mij zover zo mag noemen – kleine handen heeft dit betekend – je voelt hem al – dat de lengte van de penis ook zeer kort is en zij stond er op dat haar eerste sexuele ervaring een wonderschoon gebeuren moest zijn en dat dus de penis in kwestie een formaat zal moeten bezitten die haar meervoudige orgasmes zullen doen bevrijden. Ik moet er wel even bij vertellen dat zij deze formulering niet hanteerde maar dat zal wel duidelijk zijn.

Door de stomheid geslagen ben ik meteen naar huis gegaan en heb ik haar nooit meer met haar huiswerk geholpen. Ik heb nog even voor de spiegel gestaan met mijn anatomiepop om een vergelijking te doen van formaat en de plastic volwassen penis week niet veel af van de mijne. Misschien had ik de mijne moeten laten zien? Het had inderdaad wel raar geweest als ik deze kunststof replica mee had genomen, ha.

Achteraf kan ik deze ervaring zien als mijn eerste aanraking met het fenomeen prostitutie alhoewel de prostituee in kwestie de ultieme dienst weigerde te leveren aan mij; de prostituant.

pros-ti-tu-ee0.1 vrouw die tegen betaling seksuele handelingen verricht-hoer, snol, temeier.

Misschien als ik haar mijn zakgeld geef?

60n20