II

Als een gestalte gevormd nemen ze ons waar
Een gestalte gespleten door zijn eigen persoonlijkheid
Een tweedeling van passie en afgunst
Zo zal ons zijn, omdat zo wij ook lijken
Een perceptie maakt ons tweeën, wij zijn immers niet alleen

Mijn sieraad, mijn lichtpunt, mijn niets van mij aan,
Maar toch een smaragd voor de ogen,
Zo fonkelend en vurig, bij jou vervaagd alles
Jij die zo mooi is, zo volmaakt
Mijn zin in mijn leven.
Belemmerd mijn visie en contrast

Hoe kan jij nou zo volmaakt met mooi zijn,
Als al dat ik zie bestaat uit jou
Een beslissing zo ongeëvenaard, zo symbool van liefde en relatie
Het spijt mij ik weet het niet zeker
Zou oprechter zijn, want mijn blikveld bestaat uit jou

Smaragd voor mijn ogen, ga nog eenmaal op zij
Vertel mij je oorsprong, weerspiegel mij je eigen leven
Want in dat contrast genomen
Ben je zoveel meer een deel van mij

Robert Paulsen