Slachtofferrol

Ik hoor een geluid, en ik grijp alle moed bij elkaar
Niemand in huis, is het echt of verzin ik het maar
In geen geval, is het zo dat ik vertrouw op mijn ik
Want mijn hart jaagt van schrik met het gevoel dat ik stik.

Dan zie ik iets, en ik weet dat ik het mij niet verbeeld
‘t is als een geest, die me langzaam verstikt en me keelt
m’n adem stokt, en ik weet dat er echt iets moet zijn
want mijn brein doet me pijn als een teken of sein.

Ik voel niets, alles donker en koud om me heen
Ik ben alleen, maar dat maakt het juist zo sereen.
Ik word moe, mn ogen sluiten en het duister word rood
Nee nooit word ik groot want volgens mij ben ik dood

Perril Mayhem