Naief

Waar de een zich tegoed doet aan plastisch zelfvertrouwen, is voor een ander naïviteit de sleutel tot zelfvertrouwen. Schaatsende over het ijs van het meer der valkuilen voelt u zich veilig. De ijzige wind blaast uw haren omhoog, maar het moge uw illusie van pure pret niet baten, u bent de heer van het meer, de vleesgeworden Neptunus. Wegens onverklaarbare oorzaken weet de mist der alternatieven u geenszins te besproeien. Het ijs onder uw schaatsen begint harder te knarsen, enkel reden voor u om de versnelling in te zetten. Een brede glimlach siert uw gezicht, argeloze diepte is te vinden in uw prachtig blauwe ogen. Zolang u zich goed voelt, is er geen reden tot verontrusting. Het ijs is immers niet doorzichtig, daaronder bevindt zich Het Niets.

De levensweg ziet u als een eindeloze stoffige weg, omringt door het zand van de woestijn. Afslagen worden genegeerd. Vanachter het raam van de door u bestuurde vrachtwagen ziet u de damp opstijgen van het wegdek, ietwat daarachter gaat de roodgloeiende zon onder. In de verte meent u zelfs prairiehonden te horen huilen.
Gewoon rechtdoor rijden dus.

Stomme trut.

Hemme