Jij – prototype

We ontmoetten elkaar, gaven even een hand en liepen daarna weer door, Ik was even gestrikt, aardig persoon. Maar erover nadenken was ik wijselijk voor

Wat later daarna, kwam ik je nog eens tegen, of zocht ik je toen op? Het was tegen mijn bedoeling in, maar ik vond bij mezelf maar geen stopknop…

Het was positief vreemd en niet vooraf bedoeld, dat zeker niet, of toch? Nee!… dat leek alleen, en daardoor kwam het dat ik me zelf niet meer snapte…

Het was leuk, gezellig.. een heerlijke (korte) tijd…
Maar waarom moet het nu zo zijn, dat jij mij, en ik jou.. zo mijd??

Dat wil ik niet, bedoelde ik niet en was zeker niet mijn plan
Als er al een plan is geweest, zelfs daar ben ik niet echt zeker van.

Ik ben dat gewoon geheel vergeten. Stom, maar ergens fijn
Het is nu toch verleden tijd, en dat laat het niet nog moeilijker zijn

Ik heb er meer dan me lief is van geleerd, vertrouw anderen minder snel iets toe… Ik ben er nog niet over uit: Is dat nou goed of slecht?

Ik snap jou wel, maar vooral ook niet… het lijkt allemaal niet echt
Onwerkelijk en hopeloos niet te vatten, het is een grote puzzel

Wat bedoelde je daarmee, waarom deed je dit, waarom niet, of wel?
Je wist best wat je aan het doen was. Wat was het, als vermaak voor jou? Ach, alles ging zo snel.

Elke keer als ik aan je twijfelde, zond je me weer zo’n puzzel…
Ik vond het al snel weer goed, al vatte ik je niet, maar het gevoel had de overhand.

Over niets praten, was al vanaf het begin, het grootste uitgangspunt…
Na 1 uur kwam ik er al achter, dat dat was wat jij erg goed kunt…

Jij bent het volgens mij vergeten, en denkt er al niet meer aan, niet raar nu je een ander blij maakt en wijdt je daar ook maar aan… je blijft voor mij iets wonderlijks, moeilijks maar ook leuks… Ik kom er wel overheen…
Je laat me dan ook geen andere keus.

Prototype