Zomerliefde, winterkou

de bladeren knakken onder mijn voet
ik zie jou ook nu weer staan
de wind ritselt door denkbeeldige bladeren
de hete zon in m’n nek

het groene gras onder mijn rug
kriebelt het blote stukje vel
jouw arm over mijn buik liet me geloven
dat de zomer nooit zou vergaan

maar de kou is gekomen en jij bent gegaan
het bos lijkt van mij alleen
maar telkens weer jouw gezicht in de verte
roepend: ‘ik neem je mee’