Ik – gabriel

Ik wil schreeuwen en roepen dat alles zo mooi is. Ik wil iedereen vertellen over de geweldige muziek die ik luister en de hartbrekende teksten. Tegelijkertijd wil ik alles lekker voor mezelf houden en er stiekem in een hoekje met tranen in m’n ogen van genieten. Een heerlijk donker hoekje met een heel groot bed.

In mijn dromen scheur ik mijn hart uit m’n borst en stamp ik er goed op, zodat ik een beetje kalmeer. En als ik wakker word weet ik zeker dat ik de jongste persoon ben die gaat overlijden aan een hartaanval, want met de hartklopping en het onregelmatig ritme waarin die hartkloppingen kloppen, leef ik gegarandeerd niet lang.
Ik wil alle landen bezoeken die er maar bestaan en als ik daarmee klaar ben ontdek ik een nieuwe.. of twee. Iedereen om wie ik geef wil ik in een vliegtuigje gepropt hebben om samen de wereld mee rond te reizen. En wat maakt het uit als hij neerstort: ik heb toch alles wat ik nodig heb.

Heb je wel is het gevoel alsof je alles tegelijk wilt doen, omdat je anders denkt dat je iets zal missen? Dat is de achtergrond muziek, de soundtrack tot mijn leven. Een leven wat vol is van dingetjes waar ik geen vat op kan krijgen.
Beslissingen die gemaakt moeten worden, maar waar ik de moed niet voor heb. Ik ben een klein bang meisje in een grote mensen wereld die voor zolang als ik me kan herinneren, zich niet aan mijn tempo aanpast. Of andersom.

Ik praat wel van een wereld die ik wil veranderen, maar waarom verander ik mezelf niet totdat ik erin pas? Omdat ik te dromerig ben en vind dat mijn manier van doen, meestal het beste is (alhoewel een stemmetje in m’n achterhoofd roept dat ik alles nog moet leren).

Vanaf vandaag luister ik naar mezelf!… En denk ik: ook ik mag wel is liegen.

gabriel