Verontschuldiging

Beste lezers,

Jaren en jaren lang moet ik nu al luisteren naar mensen die op zoek zijn naar de ware liefde en die geloven in eeuwig van elkaar houden en bij elkaar blijven. Het idee was leuk en sloeg goed aan, maar er was niemand die al die jaren geleden kon weten wat voor een gevolgen dit zou hebben.

Ik werkte (en werk nog steeds) bij een reclamebureau waar ik de baan heb waarvan waarschijnlijk de helft van de bevolking niet eens weet dat hij bestaat.
Ik bedenk reclames, pakkende zinnen, slogans en kruip in het menselijk brein, leef me in in tieners, 65+, baby’s, moeders en zakenmannen. Ik ben ze allemaal en geen van allen. Ik kan je vertellen wat er zo aantrekkelijk is aan een bepaalde merk luiers en waarom tieners zo nodig de nieuwste sneakers willen hebben.

Ik dwaal af en maak alles anders klinken dan het in werkelijkheid is, maar dat is nu eenmaal wat wij doen. Wij maken een mooi plaatje en koppelen ons product aan mooie vrouwen, lieve gezinnetjes en prachtige landschappen. Wij zijn degenen die ervoor zorgen dat je aan een (afschuwelijke) reclame denkt bij het horen van je lievelingsliedje en wij zijn aansprakelijk voor het onderbreken van film en tv.

Jaren geleden kreeg ik de opdracht een reclame voor bonbons te bedenken. Duizenden beelden en zinnen flitsten door m’n hoofd, maar allemaal waren ze al eerder gebruikt; of in ieder geval hetzelfde idee, maar misschien anders uitgewerkt. Bonbons gingen samen met liefde, gelukkige echtparen en veel rood. Mijn baan is zorgen voor vernieuwing en een net iets andere, aparte aanpak van dingen hebben. Dus moest ik een manier vinden om net iets verder te gaan en de mensen hun oren te doen spitsen. Het moest iets zijn wat in hun geheugen gebrand zou staan en waar ze het jaren erna nog over hebben. Ik wist destijds niet dat het idee achter mijn reclame steeds vaker en vaker gebruikt zou worden tot het gewoon zou worden om te horen.

een jongeman komt thuis, waar zijn vrouw op hem zit te wachten. hij zegt een verrassing te hebben en ze staat op en slaakt een gilletje. hij tovert een doos bonbons achter zijn rug tevoorschijn en met weer een gilletje valt zijn vrouw hem in de armen. de camera dwaalt af en richt zich weer op de deur waar nu een oude man binnenkomt. op de bank, met haar rug naar de deur toe zit een oude vrouw. hij gaat zachtjes naast haar zitten en zet een doos bonbons op haar schoot. de vrouw glimlacht en haar ogen gaan glanzen. met haar hand aait ze langs zijn wang. (kleuren: donker rode tinten en gouden glinsteringen)

en dan de tekst: bonbons… voor eeuwige liefde.

Als ik het terug kon draaien had ik het gedaan, zelfs als dat betekende dat we geen miljoenen contract binnen hadden gesleept. Maar wie had ooit kunnen denken dat je met één zin zoveel schade aan kunt richten..
En voor al de mensen die zolang opzoek zijn geweest naar de eeuwige liefde.. het spijt me.

Met vriendelijke groet,

de vrouw die de macht heeft over u, uw vrienden en uw kinderen

gabriel