Hij

ens was dr een vrolijk en gelukkig jongentje, die al snel overschaduwt werd door een dramatische ervaring die zijn leven voor eens en voor altijd zou verandere. Waarom nou net bij hem? Hij verdient het niet, hij heb nog nooit iemand kwaad willen doen… Hij hield van het leven! Maar nu, nu hebben jullie hem bewerkt zijn ziel vol litekens, hij tracht het te vergeten, een poging tot het doet hem pijn, het is een stuk van hem, hij accepteert het maar het doet hem pijn…

Haat, haat verzacht de pijn. En iemand haten is makkelijk, je heb dr geen echte reden voor nodig, je kan iemand al haten om zijn uiterlijk, het was voor hem een goeie afleiding om mensen te haten. Al snel had ie niet meer veel vrienden over en was hij beperkt in zijn doen en laten en kon hij alleen nog maar zichzelf haten, gevangen in zn eigen fantasie en bekrompen ideeen over de mensheid leefde hij zijn eenzame bestaan. Het was een lieve jongen hoor, maar een jongen met 2 gezichten, aan de ene kant was hij de populaire stoere jongen die voor niks bang was. Maar aan de andere kant was hij de stille denkende jongen die bang was voor de dingen die gingen komen. Laat ik je wat vertellen over die populaire jongen. Ja zeker, populaire was hij wel met zn vlotte babbel hij maakte veel vrienden en vriendinnen om ze daarna weer te haten, hij werd misselijk van al dat vrolijke gezeik over hun gelukkige leventjes, zagen ze dan niet dat hij ongelukkig was, zagen ze dan niet dat het hem pijn deed? Nee, hij moest altijd alles zelf oplossen enigste echte vriend die hij had was zichzelf, niemand probeerde hem te helpen iedereen probeerde hem kapot te maken, althans zo voelde hij het… Niks was meer goed in zijn leven, hij wou dood… Weg van deze kots plaats, ergens heen waar hij zichzelf kon zijn, maar dat zal nooit gebeuren.

Mensen willen je fouten kant niet zien, enkel je perfecte kant.

FokFace