Fictief gebed

Oh vader der vaderen, en meer zulks een bijbels taalgebruik…..
Hoort mij nederige woorden aan, opdat uw dagen verlengt zullen worden in het koningkrijk der Hoge Hoge Hemelen?!
Voorwaar ik zeg u,ik richt mijn woorden tot u beiden oren zodat deze in stereo in uw Allerheiligste hersens kunnen doordringen.
Uw allerhoogste alwetendheid heeft ooit in lengte van ver vervlogen eeuwen geleden wat geboden uit uw magische schrijf(rots)blok geschud.
Welnu omtrend 1 van die 10 geboden rees er een gedachte in mijn nederige naar uw gelijkenis geschapen hoofd op.
“Heb u naaste lief als uzelf..”

Dit lijkt heden ten dage een onmogelijke opgave voor velen van uw nederige creaturen.
Zij haten/zijn angtig/misinterpreteren andersdenkenden en bestrijden die vanuit uw naam nota bene!
Maar een noch veel verontrustendere verandering in de mensheid vindt plaats. Er zijn namelijk heden ten dage steeds meer mensen die zichzelf haten,hoe ongeloofwaardig dat ook mag klinken in uw oren.
Aanschouwt eventueel met eigen ogen deze zielen die zichzelf in duisternis houden.
Hoe kan zo’n iemand nou zijn/haar naaste liefhebben als ze zichzelf niet eens liefde kunne geven?

Dus als u nog enigzins bekommert bent op de door u gecreerde mensheid verzoek ik vriendelijk doch dringend eens wat harder op te treden dan voorheen.
Want ik denk dat als u dan echt mocht bestaan,er toch meer in uw kracht zit dan een bosbrandje hier en een overstrominkje daar.
Of zijn dat de voorspelde voortekenen van de grote finale?
Verlost u de groene wereld pas als deze compleet beton geworden is?
Handelde u vanuit voorkennis door juist met die geboden de mensheid zich meer te laten voelen dan dat ze daadwerkelijk is?

Of zeur ik nu teveel aan u vast ontzettend drukke hemels hoofd?

Amen.

el13