Over bobbels in de muur en figuranten

hoe wil je het allemaal oplossen, los eerst dit raadseltje maar op
het is niet moeilijk, maar voor iemand zo kortzichtig als jezelf
is de oplossing misschien onbegrijpelijk
hoe wil je me begrijpen, als je niet eens begrijpt dat je me niet kent?
kun je verklaren hoe je verklaart hetzelfde te voelen, als je niet weet hoe ik me voel?
tastend, voelend, kruipend een weg af leggend, waarvan je niet eens weet of hij bestaat
je ziet niet eens dat dit alles, zomaar aan je voorbijgaat.
je staat maar voor je uit te staren, wachtend tot vroeg of laat,
een antwoord op je netvlies blijft hangen en tot die tijd ben je bang,
achter het behang in de gang verscholen tot een nieuw persoon, een nieuwe redding
besluit je niet voorbij te lopen, maar blijft staan en blijft hopen, dat de bobbel in de muur
met een beetje verf is beholpen
want begrijp één ding goed: mensen zijn niet oplettend, het kan ze echt niks schelen
hoe het gaat met jou leven, waarom je zit te beven en waarom je vingers kleven
wat die vlekken zijn op de muur en waar de buurvrouw is gebleven
je bent een figurant in hun o-zo-belangrijke leven, je vult de achtergrond en opent geluidloos je mond
je dient voor vermaak, je hebt totaal geen smaak, je bent gemaakt en nu is je productie gestaakt
totaal niks meer waard, als oud hout gedumpt in de haard
ik ben nu al bijna bedaard en zo’n beetje voldaan
je hebt je plicht weer vervuld, lief pennetje: ik kan altijd van je op aan

gabriel