Theorie van de Realiteit

Wat is realiteit? Is het een zeker of een relatief begrip? Want, als je iets niet kunt zien, is het er dan wel? De overbekende vraag.

Onze realiteit is maar tijdelijk, het heelal zal zich niet voor eeuwig handhaven. Over miljoenen jaren is de hele kosmos een groot planetenkerkhof. Er zullen grote zwarte gaten zijn die elkaar en al het residu van deze realiteit opslokken, net zo lang tot dat er maar 1 enorm zwart gat ontstaat. Dit zwarte gat kun je dus ook zien als een vacuumzuiger. Alles, maar dan ook werkelijk alles word weggezogen uit deze realiteit, net zolang tot er slechts een vacuüm, een complete afwezigheid van tijd en ruimte ontstaat.

Maar…
Waar blijven ze?

Wanneer je een boterhamzakje opblaast en de inhoud als realiteit ziet, en je creëert een vacuüm, waar blijft de lucht dan? Het is niet zo dat de lucht ineens niet meer bestaat, de lucht is slecht over gegaan naar een andere realiteit.

En zo gaat het volgens mijn theorie ook in de toekomst. Het is een kwestie van: de ene ballon blaast de andere op. Naast ons omniversum dat alles schijnt te bevatten, moet er ook een totaal niets zijn, een vacuüm. Wanneer deze realiteit deze dimensie verlaat ontstaat er een enorme druk op het vacuüm dat uiteindelijk zichzelf niet meer kan handhaven. Het gevolg is dat realiteit het vacuüm binnendringt met een enorme knal(precies, oerknal), en een nieuwe realiteit, in een nieuwe dimensie is begonnen.

Misschien is het zelfs wel zo dat de herinnering aan ons mee word genomen de nieuwe realiteit in. Als dat zo is, zou dat een verklaring kunnen zijn voor de verhalen over elven, draken en andere wezens die in onze realiteit niet (meer) bestaan.

hoe dan ook…
de theorie van realiteit is simpel: “Het is zowel, abstract als reëel”
Alles waar we ons bewust van zijn is realiteit, dus is het ook realiteit om te zeggen dat een theorie realiteit is. We zijn ons bewust van de mogelijkheid die de theorie met zich meebrengt.

Perril Mayhem