11 September

Een reporter verteld:
“Er zijn van die gebeurtenissen die zo’n indruk achterlaten,
dat je nog precies weet wat je op dat moment deed.”

En inderdaad, op het moment dat de datum genoemd word zit ik weer in de kantine van Mn werk van een broodje warm vlees te genieten. Plotseling word de radio harder gezet. Er klinken stemmen die met ongelovige stemmen verslag doen van het gebeurde.

Nu,twee jaar later is er niets veranderd. Amerika bemoeit zich nog steeds overal mee, alhoewel ze niet instaat zijn om twee mensen op te sporen. De dreiging van terrorisme is niet minder geworden, en riep Bush niet: “I hear you” op 11 september? Wat zou hij nu horen op deze datum? De stemmen van alle doden die zijn gevallen door toedoen van Amerika? Of ziet hij er weer een kans op populairiteitspropaganda in?

De aanslag had voor een ommezwaai moeten zorgen, maar in plaats daar van kruipt men nog dieper weg in hun schulp. Er heerst steeds meer angst, en wanhoop. Laten we hier niet aan meedoen en van 11 september een feestdag maken. Een dag waarop iedereen stilstaat bij het feit dat we toch allemaal mensen zijn.

1 dag geen ruzies, geen vooroordelen en geen pijn.
11 september, wereldvrededag?
Of blijven we voor altijd bang?

perril mayhem