Haiku’s van niemand

Dronken in de kroeg
zijn we sociaal en eerlijk
nuchter niemand meer

De pijp van beton
loost haar afval ongestoord
maakt het blauw weer zwart

Ongehinderd snel
raast de gele trein voorbij
een streep door het groen

Ik sta in het bos
een mobiele telefoon
doorbreekt mijn stilte

In de warme zon
houden de knijpers de was
strak aan het lijntje

Vertrouwen en rust
wij in elkaar verstrengeld
het mooiste gevoel

Onverbeterlijk
en zich van niets aantrekkend
loopt de tijd verder

Zo angstaanjagend
als onontkoombaar stuurt
de dood ons leven

Regen om de tent
spoelt desgewenst en gratis
onze vaat weer schoon

Ik kus je ‘s morgens
je wordt glimlachend wakker
mijn stralende zon

niemand